چگونه تاثیر اختلال دوقطبی بر زندگی را کنترل کنیم؟

چگونه تاثیر اختلال دوقطبی بر زندگی را کنترل کنیم؟ نظم در زندگی افراد مبتلا به اختلال دوقطبی تاثیر بسزایی دارد. بعبارتی نظم و ثبات در زندگی این افراد می تواند به ثبات در خلق و خوی این افراد کمک می کند.

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نسبت به تغییر در ریتم شبانه روزی زندگیشان آسیب پذیرتر هستند.

بهترین روش این است که زمان‌های مشخصی برای آن دسته از فعالیت‌هایی که چارچوبی را برای روز شما ایجاد می‌کنند، مانند زمان صرف غذا، زمان خواب و زمان بیداری در نظر بگیرید.

ساختار و چارچوب روزتان حول فعالیت های خاص می تواند مزایایی برای کنترل خلق و خوی شما به همراه داشته باشد.

بنابراین داشتن یک برنامه منظم برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی مهم است زیرا می تواند به کاهش خطر مانیا و افسردگی کمک کند. حفظ یک برنامه منظم چگونه است؟ زمان‌های منظمی برای انجام رویدادهای اصلی زندگیتان داشته باشید که چارچوبی را برای روز شما ایجاد کنند. این شامل نظم در ساعت های خواب، بیداری، زمان صرف غذا و زمان هایی است که به سرکار می روید.

چرا داشتن برنامه منظم در اختلال دوقطبی اهمیت دارد؟

همانطور که اشاره شد، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نسبت به اختلالات ریتم شبانه روزی آسیب پذیرتر هستند. فرآیندهای بیولوژیکی هستند که تقریباً در یک چرخه 24 ساعته عمل می کنند و نقش مهمی در حفظ سلامت دارند.  چرخه خواب و بیداری و چرخه تنظیم دمای بدن نمونه هایی از ریتم های شبانه روزی است. سیستم شبانه روزی افراد توسط یک “ساعت اصلی” اداره می شود که در ناحیه ای از مغز به نام هسته سوپراکیاسماتیک با کمک سایر ساعت های محیطی واقع در بافت های بدن قرار دارد. این ساعت‌های داخلی ریتم‌های شبانه‌روزی بیولوژیکی را با نشانه‌های بیرونی در محیط هماهنگ می‌کنند. مانند زمان‌های بیدار شدن، وعده‌های غذایی، و برنامه‌های روزمره (یعنی زمان‌هایی که به مدرسه یا محل کار می‌روید). به این نشانه های محیطی زیتگبرهای اجتماعی گفته می شود. بر اساس نظریه زیتگبر اجتماعی که توسط دکتر اهلرز، فرانک و کوپفر ایجاد شده است، رویدادهای زندگی که زیتگبرهای اجتماعی را مختل می کنند، می توانند به بی نظمی در ریتم های شبانه روزی منجر شوند. این به نوبه خود می تواند به عدم هماهنگی مداوم و گسترده تر بین ریتم های شبانه روزی و زیتگبرهای اجتماعی کمک کند.

به طور خلاصه: تا آنجا که ممکن است، عوامل محیطی را که به عنوان نشانه برای سیستم شبانه روزی شما عمل می کنند (مانند زمان غذا، زمان خواب و بیداری و زمان کار) ثابت نگه دارید تا خطر ابتلا به هیپومانیا یا افسردگی را کاهش دهید.

3 مرحله برای اجرای منظم برنامه زندگی

  1. در فعالیت های روزانه ثبات داشته باشید. سعی کنید زمان خواب و بیداری، زمان غذا خوردن و زمان کار را به طور روزانه ثابت نگه دارید. از این زمان‌های مشخص به‌عنوان نقاط لنگر برای ساختار روز خود استفاده کنید. سایر کارهای روزانه خود را حول این نقاط زمانی منظم برنامه‌ریزی کنید.
  2. از تقویم استفاده کنید. از یک تقویم برای پیگیری زمان رویدادهای روزانه ثابت که در مرحله 1 مشخص شد، استفاده کنید. تقویم همچنین می‌تواند ابزار مفیدی برای برنامه‌ریزی رویدادهای جدیدی باشد که ممکن است در روال عادی شما قرار نگیرند. تقویم می‌تواند تضمین کند که در زمان‌هایی که ممکن است با نقاط لنگر مهم روز شما تداخل داشته باشند، برنامه‌ریزی نمی‌کنید (به عنوان مثال، زمان‌های خواب)، و هیچ برنامه معمولی مهمی را از دست نمی‌دهید.
  3. توجه داشته باشید که برنامه شما چگونه بر خلق و خوی شما تأثیر می گذارد. پیگیری خلق و خو به عنوان یکی از پنج گام مهم برای کمک به درک بهتر اختلال دوقطبی ذکر شده است. اینجا، پیگیری خلق و خو می تواند ابزار مفیدی باشد، زیرا شروع به پیگیری برنامه روزانه خود می کنید. به رابطه بین تغییرات در برنامه خود (مانند تغییر زمان خواب یا صرف غذا) و خلق و خوی روزانه خود (یعنی افسردگی، هیپومانیا یا خلق و خوی خنثی) توجه کنید. در صورت نیاز تغییراتی را در برنامه خود ایجاد کنید تا یک برنامه خنثی (نه افسرده یا هیپومانیک ) را هدف بگیرید.

توجه داشته باشید که این وبلاگ حاوی نظرات و ایده های نویسنده است. صرفاً برای اهداف آموزشی و اطلاعاتی است و نباید به عنوان جایگزینی برای درمان حرفه ای در نظر گرفته شود. نویسنده هیچ مسئولیتی یا مسئولیتی در قبال هر گونه ضرر یا خسارتی که ادعا می شود ناشی از هر گونه اطلاعات یا پیشنهادات در این وبلاگ باشد ندارد.

[yasr_visitor_votes readonly="false"]

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *