اعتیاد یک اختلال روانی است. اعتیاد یعنی مجموعه رفتارهایی که فرد با انجام آنها، اثرات و لذت های مثبت و قانع کننده ای در خود احساس می کند
و با اینکه چنین رفتارهایی پیامدهای مخرب دارند، بر تکرار آن فعالیت ها ترغیب می شود.
اعتیاد شامل استفاده از موادی مانند:
الکل، مواد استنشاقی، مواد افیونی، کوکائین و نیکوتین یا رفتارهای دیگری مانند قمار می باشد.
این عقیده شاید درست نباشد که اعتیاد یک مسئله ضعف شخصی است یا فرد برای ارضای خود، معتاد به انجام رفتارهای خاص می شود،
و به دلیل عدم تمایل یا عدم اراده کافی برای ترک، رفتارش را ادامه می دهد.
در جوامع پزشکی و علمی، این تصور کنار گذاشته شده که فقط لذت جویی باعث این اختلال می شود، پزشکان و دانشمندان اکنون به این باور رسیده اند
که بسیاری از افراد برای فرار از ناراحتی (جسمی و عاطفی ) به انجام فعالیت های اعتیاد آور روی می آورند.
این افراد معمولا برای داشتن احساس خوب و بهتر، به تجربه های روانگردان مبادرت می ورزند. همچنین ریشه های این اختلال را می توان در فعالیت های مرتبط با خود درمانی پیدا کرد. این اختلال تقریبا هر چیزی می تواند باشد، یک دارو یا یک فعالیت بدون مواد مخدر.
برای اینکه یک فعالیتی فرد را معتاد کند باید آن دارو یا فعالیت منجر به تجربه ذهنی مطلوب در فرد شود.
فن آوری های تصویربرداری از مغز نشان می دهد که مغز به تجربه های مختلف لذت بخش، چه ناشی از خوردن مواد روانگردان، مانند الکل و سایر مواد مخدر باشد،
چه رفتارهایی مانند قمار، خرید و رابطه جنسی، واکنش مشابهی نشان می دهد.
تحقیقات ژنتیکی نشان داده است که بعضی افراد مستعد این اختلال هستند.
در این اختلال بین فرد و یک فعالیت خاص ( مواد مخدر، الکل یا هر عمل دیگر) رابطه بوجود می آید .
و این فعالیت به طور چشمگیری اهمیت پیدا می کند،
در عین حال فعالیت های دیگر از اهمیت کمتری برخوردار می شوند.
در نهایت، یک کشمکش بوجود می آید بین انگیزه اقدام بر تکرار آن فعالیت و مقاومت در برابر آن انگیزه.
هنگامی که این کشمکش باعث آسیب به سلامتی فرد، خانواده، کار و سایر فعالیت های زندگی روزمره شود،
اختلال اعتیاد کامل شکل گرفته است.
اعتیاد یک اختلال روانی است- دپارتمان پژوهشی آرامکده
