چگونه میتوانیم افکار و رفتارمان را از احساسمان تفکیک کنیم؟ عموما یک تفکر و یک بینش فکری درمقابل بیان احساسات ما وجود دارد
گام اول این است که ما احساس خود را بشناسیم و آنرا نام گذاری کنیم البته به احتمال زیاد یک حس نیست و چندین حس در هم آمیخته است و باید از هم تفکیک شود وبعد با ضمیر من احساس خود را بیان کنیم و نکته مهم در این مرحله این است که ما بتوانیم افکار و رفتارخود را از احساس خود تفکیک کنیم و بیان کنیم .
به طور مثال هنگامی که شخصی پیش من گریه کند ممکن است من در حالتی غمگین شوم و در حالت دوم هیچ احساسی نداشته باشم و در حالت سوم یک احساس دیگر داشته باشم در حالت اول من دلیل گریه آن شخص را میدانم و با او همدردی میکنم و غمگین میشوم اما در حالت دوم من متوجه علت گریه طرف مقابل نمیشوم و در حالت سوم ممکن است علت گریه طرف مقابل برای من معقول نباشد پس من خشمگین یا …
هر احساس دیگری میشوم و در مرحله بعد از بروز احساس با ضمیر من از طرف مقابل ممکن است این پیغام را دریافت کنم که احساس من مهم نیست و به همین دلیل است که در موقعیت های مشابه که در آینده اتفاق می افتد من دیگراحساس خود رابروز نمیدهم و این موضوع به مرور زمان در من خشم ایجاد میکند چون طرف مقابل من متوجه احساس من نمیشود.
اما در مقابل ما هنگامی که با ابراز احساس شخصی روبرو میشویم باید اصولی را رعایت کنیم و از به کار بردن عبارات و کنایه هایی مثل : پاشو خودتو جمع کن- بسه دیگه- ارزش نداره – این نیز بگذرد- حالا چیزی نشده که و…. خودداری کنیم و در این مواقع باید با او صادق باشیم و احساس واقعی خود را بیان کنم و حتی اگر لازم است بگویم که هیچ احساسی به حرفها و موقعیت تو ندارم و نمیتوانم با و همدردی کنم چون تجربه ای در این زمینه ندارم. به هیچ عنوان نباید احساس الکی دروغین از خود به نمایش بگذاریم زیرا احساس واقعی ما در هر حالتی نه تنها آسیب نمیزند بلکه در آینده برای ما منفعت دارد اما این در صورتی است که ما به احساس واقعی خود دسترسی داشته باشیم تا بتوانیم آنرا بطور واضح ومشخص بیان کنیم.
چگونه میتوانیم افکار و رفتارمان را از احساسمان تفکیک کنیم؟دپارتمان آموزش احیا
برگرفته از سمینار های رایگان روانشناسی آرامکده
