ترس از رها شدن اگرچه ترس از رها شدن یک فوبیای رسمی نیست، اما مسلما یکی از مخرب ترین ترس ها است. افرادی که دچار این مشکل هستند ممکن است الگوهای فکری و رفتارهایی از خود نشان دهند که بر روابط آنها تأثیر بگذارد. برای این افراد حفظ یک رابطه سالم تقریباً غیرممکن است و ترس ویرانگر می تواند آنها را به بن بست کشانده، در نهایت، باعث شود واقعیتی که از آن وحشت دارند اتفاق بیفتد.

ترس از ترک پدیده پیچیده ای است که می تواند ریشه عمیق در یک تجربه آسیب زا در دوران کودکی داشته باشد یا در نتیجه یک رابطه ناراحت کننده، از دست دادن، یا ضربه ای در بزرگسالی باشد. اولین قدم برای غلبه بر ترس از رها شدن، درک و پذیرفتن آن است.

ممکن است بعضی بتوانند ترس خود را به تنهایی برطرف کنند در حالی که بعضی دیگر نیاز به درمان رسمی داشته باشند. اگر این ترس بخشی از یک اختلال شخصیتی باشد، حتما نیاز به درمان دارد.

ترس از رها شدن یک فوبیای رسمی نیست، اما مسلما یکی از مخرب ترین ترس ها در حفظ روابط است

ترک عاطفی در مقابل ترک فیزیکی

ممکن است ترس فرد از این باشد که شخصی که دوستش دارد او را به طور فیزیکی ترک کند و دیگر برنگردد. اما ممکن است ترس او از این باشد که آن شخص نیازهای عاطفی وی را کنار بگذارد. در این صورت احساس عدم تأیید و  دوست نداشتن باعث رنجش فرد می شود. ترس عاطفی کمتر از ترک فیزیکی آشکار است، اما آسیب زایی آن کمتر نیست و هر دو می تواند فرد را از برقراری ارتباط با والدین، ​​شریک زندگی یا دوستان باز دارد.

اضطراب ترک در روابط

در صورتی که فرد به رابطه خود با کسی بی اعتماد باشد و بیش از حد در این باره نگران باشد، و نسبت به او مشکوک باشد، رابطه آنها آسیب پذیر می شود و با گذشت زمان، ممکن است اضطراب ترک باعث شود فرد مقابل خود را کنار بکشد.

ترس از رها شدن در کودکان

نوزادان و کودکان نوپا مرحله اضطراب جدایی را از سر می گذرانند و این ترس تا 3 سالگی طبیعی است. ولی وقتی بتوانند درک کنند فرد رفته باز می گردد، این اضطراب فروکش می کند.

علائم ترس از رها شدن

افرادی که از رها شدن می ترسند، ممکن است هیچوقت به اندازه کافی به کسی نزدیک نشوند تا هرگز رها نشوند. شعار آنها این است: “نه دلبستگی، نه رها شدن”. این افراد به دلیل داشتن احساس بی کفایتی و ناپسندی، با وسواس در جستجوی عیوب خود هستند و پیوسته به نظر دیگران در مورد خودشان فکر می کنند.

آنها ممکن است کاری کنند که به نظر همه اطرافیان خواستنی باشند، چون مایل نیستند کسی آنها را به اندازه کافی دوست نداشته باشد. وقتی مورد انتقاد یا بی احترامی قرار می گیرند، کاملاً خرد می شوند و واکنش بیش از حد نشان می دهند.

هنگام برقراری روابط دوستانه و عاشقانه یا به شدت به طرف مقابل می چسبند و با حسادت، شک و انتقاد مداوم فضا را بر او تنگ می کنند، و یا پیشدستی کرده، او را ترک می کنند تا امکان ترک کردن را از او بگیرند.

سایر علائم و نشانه ها می تواند عبارت باشد از:

• اعتماد نداشتن به دیگران
• انجام اقدامات شدید برای جلوگیری از طرد شدن یا جدایی
• وابسته شدن و دور شدن خیلی سریع به افراد
• خود را سرزنش کردن
• عدم تعهد به ماندن در رابطه، یا ماندن در رابطه حتی اگر سالم نباشد

دلایل ترس از رها شدن

ترس از رها شدن در افراد ممکن است به دلیل رها شدن جسمی یا روحی در گذشته باشد. مثلا ممکن است این افراد:

• در کودکی مرگ یا فرار والدین را تجربه کرده باشند
• مورد بی توجهی والدین بوده باشند
• توسط همسالان خود طرد شده باشند
• شاهد بیماری طولانی مدت یکی از عزیزان خود بوده باشند
• شریک عشقی ناگهان آنها را ترک کرده یا غیر قابل اعتماد بوده باشد

ناگفته نماند که ترس از رها شدن ممکن است جزئی از یک اختلال شخصیتی باشد. اختلالاتی که همراه با این ترس هستند، عبارتند از:

• اختلال شخصیت اجتنابی (Avoidant personality disorder)
• اختلال شخصیت مرزی (Borderline personality disorder)
• اختلال اضطراب جدایی (Separation anxiety disorder)

اثرات طولانی مدت ترس از رها شدن

افرادی که ترس از رها شدن را در طولانی مدت با خود حمل می کنند، میتوانند دچار مشکلات زیر شوند:

• دشواری رابطه برقرار کردن با همسالان و شرکای عشقی
• عزت نفس پایین
• داشتن مشکل در اعتماد کردن
• کنترل خشم و نوسانات خلقی
• وابستگی شدید یا ترس از صمیمیت
• اختلالات اضطرابی
• اختلالات پانیک (وحشت)
• افسردگی

تشخیص ترس از رها شدن

ترس از رها شدن به خودی خود یک اختلال قابل تشخیص نیست، اما مطمئناً می توان آن را شناسایی و رفع کرد. البته، اگر این ترس بخشی از یک اختلال شخصیتی یا اختلال دیگری باشد، تشخیص آن راحت تر صورت می گیرد.

راهکارهای مقابله با آن

در مواردی که ترس از رها شدن ریشه در مسائل عمیق دارد و به راحتی قابل حل نیست معمولاً به کمک حرفه ای نیاز است. اما در موارد خفیف، با آموزش در مورد گرایش ها و یادگیری استراتژی های جدید رفتاری، می توان از پس آن برآمد.

باید توجه کرد که اگرچه درمان یک موضوع حیاتی است، اما داشتن احساس تعلق نیز ضروری است.

توصیه های زیر برای افرادی که دچار ترس از رها شدن هستند می تواند کمک کننده باشد:

• اولین قدم پذیرش است. سعی کنید ترس خود را بپذیرید و آن را درک کنید.
• به جای اینکه تمام انرژی و فداکاری خود را برای یک نفر صرف کنید، بر ایجاد یک جامعه تمرکز کنید. هیچ کس نمی تواند به تنهایی همه نیازهای ما را برآورده کند. اما یک گروه محکم و متشکل از چندین دوست همفکر می تواند زندگی را دلپذیرتر کند.
• لیستی از سرگرمی ها، علایق و رویاهای فعلی خود تهیه کنید و در جستجوی افرادی برآیید که در این زمینه ها با شما مشترک هستند. این یک قدم عالی برای ایجاد گروه پشتیبانی است.
• بر روی احساسات خود کار کنید و اعتماد به نفس خود را بالا ببرید. باور داشته باشید که شما به اندازه کافی قوی هستید و می توانید با هر رویدادی کنار بیایید. خود را قضاوت نکنید و خصوصیات مثبتی که شما را به یک دوست و شریک خوب تبدیل می کند، به خود یادآوری کنید.
• با شخص دیگری در مورد ترس خود صحبت کنید. اما مراقب باشید انتظار شما از وی بیش از حد معقول نباشد.
• اگر با انجام توصیه های فوق، هنوز نمی توانید بر ترس خود غلبه کنید به یک درمانگر واجد شرایط مراجعه کنید و از مشاوره فردی بهره مند شوید.

توصیه هایی به اطرافیان

• مکالمه را شروع کنید و عزیزانی را که دچار ترس از رها شدن هستند تشویق کنید تا در این مورد صحبت کنند، ولی آنها را تحت فشار قرار ندهید.
• چه برای شما منطقی باشد یا نه، درک کنید که ترس برای آنها واقعی است.
• به آنها اطمینان دهید که آنها را رها نخواهید کرد.
• پیشنهاد درمان بدهید، اما فشار نیاورید. اگر تمایل به این کار داشتند، در یافتن یک درمانگر واجد شرایط به آنها کمک کنید.