هراس از مکان های بسته (کلاستروفوبیا) هراسی موقعیتی است که در اثر ترس غیرمنطقی و شدید از فضای تنگ یا شلوغ ایجاد می شود. این امر می تواند با مواردی مانند قفل شدن در یک اتاق بدون پنجره، گیر افتادن در آسانسور شلوغ یا رانندگی در بزرگراه شلوغ ایجاد شود.
علائم هراس از مکان های بسته
علائم کلاستروفوبیا به دنبال تحریک فوبیا مانند قرار گرفتن در یک اتاق بسته یا فضای شلوغ ظاهر می شود. آنچه شما یک فضای کوچک می دانید، بسته به شدت فوبیا می تواند متفاوت باشد.
هنگامی که علائم هراس از مکان های بسته را تجربه می کنید، ممکن است احساس کنید که دچار حمله وحشت شده اید. علائم کلاستروفوبیا می تواند شامل موارد زیر باشد:
- تعریق
- لرزیدن
- گرگرفتگی
- احساس ترس یا وحشت شدید
- اضطرای
- تنگی نفس
- تپش قلب
- تنگی قفسه سینه یا درد
- حالت تهوع
- احساس ضعف یا سرگیجه
- احساس گیجی
این علائم می توانند خفیف یا شدید باشند و ممکن است:
- از تحریک شرایط، مانند سوار شدن به هواپیما، مترو، آسانسور یا اتومبیل در هنگام ترافیک شدید خودداری کنید.
- به طور خودکار و اجباری در هر فضایی که وارد می شوید، به دنبال خروجی ها باشید.
- وقتی در اتاق هستید، از بستن درها احساس ترس کنید.
- هنگامی که در یک مکان شلوغ هستید، در نزدیکی یا مستقیم کنار خروجی ها بایستید.
بسیاری از موقعیت ها مانند موارد زیر می توانند باعث محرومیت از خواب شوند.
- بودن در یک اتاق کوچک و بدون پنجره
- سوار شدن در هواپیما یا ماشین کوچک
- بودن در آسانسور بسته
- تحت MRI یا CT اسکن
- ایستادن در یک اتاق بزرگ، اما شلوغ، مانند یک مهمانی یا کنسرت
- ایستادن در یک کمد
- سرویس بهداشتی عمومی
- درهای چرخان
- رختکن فروشگاه
- غارها یا فضاهای خزنده
- تونل
علائم هراس از مکان های بسته ممکن است در اثر مواردی دیگری که در بالا ذکر نشده است، ایجاد شود. همچنین ممکن است فضای کوچک یا محدود را متفاوت از سایر افراد تعریف کنید. این به این دلیل است که مردم حس منحصر به فرد خود را نسبت به فضای شخصی یا “نزدیک” دارند.
علل هراس از مکان های بسته
اطلاعات کمی در مورد آنچه که باعث هراس از مکان های بسته (کلاستروفوبیا) می شود، شناخته شده است. عوامل محیطی ممکن است سهم بزرگی داشته باشند. افراد به طور معمول در دوران کودکی یا در سال های نوجوانی خود دچار کلاستروفوبیا می شوند.
کلاستروفوبیا می تواند به اختلال عملکرد بخشی از مغز که نحوه پردازش ترس را کنترل می کند، مرتبط باشد. فوبیا همچنین می تواند توسط یک واقعه آسیب زا ایجاد شود، مانند:
- مدت طولانی در یک فضای تنگ یا شلوغ گیر کرده باشید.
- هنگام پرواز دچار تلاطم شده باشید.
- مجازات شدن با حبس شدن در یک فضای کوچک، مانند دستشویی
- در حمل و نقل عمومی شلوغ گیر کرده باشید.
- به طور تصادفی در یک فضای تنگ مانند یک کمد رها شده اید.
تشخیص بیماری هراس از مکان های بسته
در صورت تداوم علائم باید به پزشک مراجعه کنید. منتظر نمانید تا این اختلال شما بیش از حد طاقت فرسا شود. تشخیص به موقع می تواند به شما در مدیریت بهتر علائم کمک کند.
پزشک علائم شما را بررسی می کند و به شما معاینه فیزیکی می دهد. آنها همچنین سابقه ترس بیش از حد شما را در نظر خواهند گرفت که:
- با اختلال دیگری همراه نیست.
- ممکن است ناشی از پیش بینی یک واقعه باشد.
- حملات اضطرابی مربوط به محیط را تحریک می کند.
- فعالیت های عادی هر روز را مختل می کند.
رفتار
لاستروفوبیا معمولاً توسط روان درمانی درمان می شود. انواع مختلف مشاوره می تواند به شما کمک کند تا بر ترس خود غلبه کنید و عوامل محرک خود را مدیریت کنید. شما باید در مورد اینکه چه نوع درمانی برای شما بهتر است با پزشک خود صحبت کنید. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
رفتار درمانی شناختی (CBT)، رفتار درمانی عاطفی عقلانی (REBT)، آرامش و تجسم، درمان از طریق مواجهه و دارو.
چشم انداز بیماری هراس از مکان های بسته
کلاستروفوبیا قابل درمان است و افراد می توانند بهبود یابند. برای برخی از افراد، با افزایش سن، کلاستروفوبیا از بین می رود. اگر اینگونه نباشد، روش های مختلفی وجود دارد که می توانید ترس و علائم جسمی خود را درمان کنید و همچنین عوامل محرک خود را مدیریت کنید تا زندگی فعال و تحقق بخشی داشته باشید.
هراس از مکان های بسته-دپارتمان پژوهش آرامکده
