بررسی اجمالی هراس از مکان های باز (آگورافوبیا) هراس از مکان های باز یا ترس از قرار گرفتن در موقعیت هایی است که ممکن است فرار دشوار باشد یا در صورت خراب شدن شرایط، کمک به آنها نرسد.
بسیاری از افراد تصور می کنند که آگورافوبیا صرفا هراس از مکان ها باز است؛ اما در واقع این وضعیت پیچیده تر است.
کسی که مبتلا به آگورافوبیا است ممکن است از این موارد ترسیده باشد:
- سفر با حمل و نقل عمومی
- بازدید از یک مرکز خرید
- ترک خانه
اگر کسی که مبتلا به آگورافوبیا یا هراس از مکان های باز است، در موقعیت استرس زا قرار بگیرد،
معمولا علائم حمله وحشت را تجربه می کند، مانند:
- ضربان قلب سریع
- تنفس سریع
- احساس گرما و تعریق
- احساس بیماری
این افراد از موقعیت هایی که باعث اضطراب می شوند، اجتناب می کنند و ممکن است فقط با یک دوست یا شریک از خانه خارج شوند.
آنها بیش از مراجعه به سوپرمارکت، مواد غذایی را به صورت آنلاین سفارش می دهند. این رفتار نوعی دوری و گریز محسوب می شود.
چه عواملی باعث هراس از مکان های باز (آگورافوبیا) می شود؟
آگورافوبیا معمولاً به عنوان یک عارضه از اختلال وحشت، یک اختلال اضطرابی شامل حملات هراس و لحظات ترس شدید ایجاد می شود.
این می تواند در ارتباط با حملات وحشت از مکان ها یا موقعیت هایی که رخ داده اند و سپس اجتناب از آنها باشد.
اقلیتی از افراد مبتلا به آگورافوبیا یا هراس از مکان های باز سابقه حمله وحشت ندارند. در این موارد، ترس آنها ممکن است مربوط به مواردی مانند ترس از جرم، تروریسم، بیماری یا تصادف باشد.
وقایع آسیب زا، مانند سوگواری و همچنین ژن های خاصی که از والدین شما به ارث رسیده است،
ممکن است منجر به آگورافوبیا شود.
تشخیص بیماری هراس از مکان های باز (آگورافوبیا)
اگر فکر می کنید تحت تأثیر آگورافوبیا قرار دارید، با پزشک عمومی خود صحبت کنید. در صورت عدم آمادگی برای مراجعه حضوری به پزشک، امکان مشاوره تلفنی وجود دارد.
پزشک از شما می خواهد علائم خود را، هر چند وقت یک بار و در موقعیت های مختلف توصیف کنید.
بسیار مهم است که به آنها بگویید چه احساسی داشته اید و چگونه علائم شما را تحت تأثیر قرار می دهد.
پزشک عمومی ممکن است سوالات زیر را از شما بپرسد:
- آیا ترک خانه را عامل استرس می دانید؟
- آیا مکان ها یا موقعیت های خاصی وجود دارد که باید از آنها اجتناب کنید؟
- آیا شما هیچ راهکار اجتناب برای کمک به شما در کنار آمدن با علائم خود، مانند اعتماد به دیگران برای خرید دارید؟
گاهی اوقات ممکن است صحبت در مورد احساسات، عواطف و زندگی شخصی دشوار باشد؛ اما سعی کنید احساس اضطراب و خجالت نکنید.
پزشک عمومی برای تشخیص صحیح و توصیه مناسب ترین روش درمانی باید تا آنجا که ممکن است از علائم شما آگاهی داشته باشد.
درمان هراس از مکان های باز (آگورافوبیا)
تغییر در سبک زندگی ممکن است کمک کند؛ از جمله ورزش منظم، غذای سالم و پرهیز از الکل، داروها و نوشیدنی های حاوی کافئین، مانند چای، قهوه و کولا.
تکنیک های خودیاری که می توانند در هنگام حمله وحشت به شما کمک کنند،
عبارتند از: ماندن در جایی که هستید، تمرکز روی چیزی غیرتهدیدکننده و قابل مشاهده و تنفس آرام و عمیق.
اگر هراس از مکان های باز در شما نتواند به این روش های درمانی پاسخ دهد، به پزشک عمومی مراجعه کنید.
همچنین می توانید بدون مراجعه به پزشک عمومی خود مستقیما برای درمان های روانشناختی،
از جمله درمان شناختی رفتاری (CBT) به مراکز مشاوره و روانشناسی مراجعه کنید.
اگر تکنیک های خودیاری و تغییر سبک زندگی در کنترل علائم شما موثر نباشد، ممکن است دارو برای شما تجویز شود.
معمولا دوره ای از مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI) برای شما تجویز می شود که برای درمان اضطراب و افسردگی نیز استفاده می شود.
در موارد شدید هراس از مکان های باز، می توان از دارو به همراه سایر روشهای درمانی مانند CBT و آرام سازی استفاده کرد.
چشم انداز
حدود یک سوم از افراد مبتلا به آگورافوبیا سرانجام به یک درمان کامل می رسند و دیگر علائمی ندارند.
اما ممکن است دوره هایی داشته باشند که علائم آنها دردسر ساز شود – به عنوان مثال، اگر استرس داشته باشند.
با وجود درمان، از هر 5 نفر 1 نفر مبتلا به آگورافوبیا علائم دردسرآمیزی را تجربه می کنند.
هراس از مکان های باز یا آگورافوبیا چقدر شایع است؟
در انگلیس از هر 100 نفر حداکثر 2 نفر دچار اختلال وحشت هستند. تصور می شود حدود یک سوم نیز به آگورافوبیا مبتلا شود.
آگورافوبیا در زنان دو برابر مردان است. این بیماری معمولاً در سنین 18 تا 35 سالگی شروع می شود.
بررسی اجمالی هراس از مکان های باز (آگورافوبیا)- دپارتمان پژوهشی آرامکده
