درمان افسردگی:
زنان بسیار بیشتر از مردان به دنبال درمان افسردگی هستند. با این وجود، برای هر کسی که از ایم موضوع رنج می‌برد، بسیار مهم است که اقداماتی را برای درمان افسردگی انجام دهد.
دوره‌های افسردگی ممکن است در نهایت به خودی خود برطرف شوند با این حال، ممکن است ماه‌ها درد جسمی و روانی، غمگینی و بی‌علاقگی به زندگی را به فرد تحمیل و هزینه زیادی به روابط و کار وی وارد کنند. شواهد قابل توجهی وجود دارد که نشان می دهد هر چه دوره افسردگی طولانی تر باشد، احتمال وقوع دوره های بعدی با شدت بیشتر، بیشتر می شود.
با این حال، درمان‌های مؤثر زیادی برای افسردگی وجود دارد؛ از جمله روان‌درمانی، که هدف آن اصلاح خطاهای فکری و اعتقادی است که ناخواسته زمینه‌ساز افسردگی است و راهبردهای مقابله با استرس را تسهیل می‌کند. دارو برای تسکین علائم، از جمله افکار خودکشی، یا تسهیل روان درمانی فشرده، شامل روش‌هایی برای تحریک مستقیم مدارهای عصبی برای بازگرداندن ارتباط مؤثر بین مناطق کلیدی عملکرد مغز است. همچنین اقدامات طبیعی یا سبک زندگی بسیاری وجود دارد که افراد می توانند به تنهایی انجام دهند، از رژیم غذایی و ورزش ساده گرفته تا پیوستن به گروه کر و تمرین مدیتیشن.
مطالعات مکررا نشان می دهد که روان درمانی حداقل به اندازه دارو موثر است و موثرترین درمان برای بسیاری از افراد ممکن است ترکیبی از هر دو باشد.
آیا افسردگی خود به خود از بین می رود؟
اپیزودهای افسردگی ممکن است خود به خود برطرف شوند، اما حتی در بهترین سناریو که می تواند ماه ها طول بکشد و در این میان آسیب قابل توجهی به مغز و زندگی شما وارد می کند. کارشناسان بر این باورند که التهاب دخیل در افسردگی می‌تواند در طول زمان به تخریب عصبی کمک کند و در یک چرخه معیوب، تغییرات پاتولوژیک در مغز را تسریع کند که بهبودی آینده را مبهم‌تر می‌کند. در یک مطالعه روی بیماران مبتلا به افسردگی اساسی، 23 درصد از موارد درمان نشده طی سه ماه بهبود یافتند. 32 درصد در مدت شش ماه و 53 درصد در عرض یک سال در حال بهبودی بودند. بهبودی به احتمال زیاد در میان کودکان و نوجوانان بیشتر است.
چه زمانی افسردگی نیاز به درمان دارد؟
هر دوره افسردگی که بیش از دو هفته طول بکشد می تواند از درمان بهره برده و هر چه زودتر شروع شود بهتر است. درمان زودهنگام بیشترین احتمال را برای بهبود کامل علائم و جلوگیری از عود دارد. به اصطلاح بار افسردگی بسیار زیاد است، زیرا این اختلال عامل اصلی از دست دادن کار و بهره وری ضعیف است و تأثیر مخربی بر روابط، زندگی خانوادگی، سلامت جسمانی و کیفیت کلی زندگی دارد.
چهار رویکرد اصلی برای درمان وجود دارد: روان درمانی، داروهای ضد افسردگی، تعدیل عصبی و اقدامات سبک زندگی همگی به جنبه های مختلف این اختلال می پردازند. افسردگی مزمن و شدید بهترین پاسخ را به ترکیبی از دارو درمانی و درمان شناختی رفتاری (CBT) می دهد. علائمی که نشان می دهد افسردگی در حال پاسخگویی است عبارتند از تحریک پذیری کمتر، افزایش انرژی، احساس خستگی کمتر، عادی شدن اشتها، بهبود توانایی تمرکز، بازگشت میل جنسی و بهبود حس خود.
افسردگی مقاوم به درمان چیست؟
هنگامی که به بیماران دارو داده می شود، اثربخشی عوامل در بازدیدهای منظم پزشک با ارزیابی شدت علائم بر اساس معیارهای استاندارد ارزیابی می شود. پاسخ به طور کلی به عنوان کاهش 50 درصدی علائم تعریف می شود. اما پاسخ کافی نیست.
حتی علائم سطح پایین نیز می تواند اثرات مضری بر خود مغز داشته باشد، نه تنها احتمال بروز دوره های بعدی را افزایش نمی دهد، بلکه در واقع وقوع آنها را تسریع می کند.
افسردگی پس از اینکه چندین نوع دارو که به تنهایی و در ترکیبات مختلف استفاده می شوند، به طور قابل توجهی علائم را بهبود نمی بخشند یا عوارض جانبی غیرقابل تحمل ایجاد می کنند، مقاوم به درمان در نظر گرفته می شود.
درباره ی افسردگی
یادداشتی از فاطمه حیدری
روان درمانی چه می کند؟
داروها می توانند علائم افسردگی را تسکین دهند، اما افسردگی را درمان نمی کنند. افسردگی اساسی توسط عوامل متعددی از جمله راه‌های واکنش به استرس و واکنش به تجربیات و افکار منفی ایجاد می‌شود. هدف روان درمانی ریشه های افسردگی، روش هایی است که افراد افکار و احساسات خود را پردازش می کنند.
روان درمانی به افراد کمک می کند تا باورها، احساسات و افکاری را که به افسردگی آنها کمک می کند درک کنند. این به افراد کمک می کند تا مشکلاتی را که باعث افسردگی آنها می شود یا در تداوم آن کمک می کند، شناسایی کنند.
درمان، افراد را به سمت بازگرداندن منابع لذت در زندگی هدایت می کند و به آنها کمک می کند تا حس کنترل را دوباره به دست آورند. همچنین به افراد کمک می کند تا راهبردهای مقابله ای موثری را توسعه دهند که نه تنها در تسکین یک دوره فعلی افسردگی بلکه در پیشگیری از افسردگی در آینده مهم است.
درباره ی افسردگی
یادداشتی از فاطمه حیدری
در درمان شناختی رفتاری (CBT)، درمانگر به طور فعال به بیماران کمک می کند تا الگوهای فکری منفی را که به خلق و خوی افسرده آنها کمک می کند، شناسایی و به چالش بکشند.
درمانگر همچنین به بیماران کمک می‌کند تا آنچه را که برایشان اتفاق می‌افتد تشریح کنند، زمانی که احساس می‌کنند از نظر عاطفی تحت تأثیر رویدادهای بیرونی یا افکار خود قرار می‌گیرند، و به طور مشترک استراتژی‌هایی – از مدیتیشن گرفته تا قالب‌بندی مجدد افکارشان – را که در چنین موقعیت‌هایی کمک می‌کنند، بررسی می‌کند. مطالعات نشان می دهد که مزایای CBT را می توان در 12 تا 16 هفته جلسات هفتگی در مطب یک درمانگر مشاهده کرد. CBT به ویژه در پیشگیری از عود افسردگی خوب است.
داروهای ضد افسردگی چگونه عمل می کنند؟
در مغز، سیگنال‌های الکتریکی پیام‌ها را از سلول عصبی به سلول عصبی سرعت می‌بخشند، اما توسط سیگنال‌های شیمیایی در سراسر شکاف کوچک بین سلول‌های عصبی منتقل می‌شوند. داروهای ضد افسردگی بر انتقال دهنده های عصبی مانند نوراپی نفرین، سروتونین، دوپامین و سایر مواد شیمیایی که به دسته ای از مواد شیمیایی معروف به مونوآمین ها تعلق دارند، تأثیر می گذارد.
داروهای ضد افسردگی مانند SSRI (مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین، که شناخته شده ترین آنها Prozac است) می توانند انتقال دهنده های عصبی را افزایش یا کاهش دهند، به عنوان انتقال دهنده های عصبی جایگزین عمل کنند، یا گیرنده هایی را که مواد شیمیایی عصبی به آنها متصل می شوند، تنظیم کنند. در حالی که این تغییرات ممکن است به اثرات داروهای ضد افسردگی کمک کند، اما منبع اصلی بهبود در نظر گرفته نمی شوند. دلیل آن این است که این تغییرات فورا اتفاق می‌افتد، اما داروها می‌توانند شش هفته یا بیشتر طول بکشد تا علائم را تسکین دهند. محققان بر این باورند که این تاخیر زمانی به دلیل ایجاد اتصالات جدید سلول های عصبی-نوروپلاستیسیته- است که راه را برای انعطاف پذیری ذهنی و رفتاری هموار می کند.
تحریک مغناطیسی برای افسردگی : ترانس کرانیال (TMS)
در تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS)، یک یا دو سیم‌پیچ الکترومغناطیسی قرار داده شده در خارج، پالس‌های مغناطیسی را برای تولید جریان‌هایی در بافت عمیق مغز ارسال می‌کنند که در از بین رفتن افسردگی نقش دارد. پالس های تولید شده از یک نوع و اغلب از همان قدرتی هستند که توسط دستگاه های تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) تولید می شوند. نیازی به بیهوشی نیست و تحریک طی یک سری جلسات در مطب پزشک اعمال می شود. تقریباً 60 درصد از افرادی که از داروهای ضد افسردگی سود نمی برند با درمان TMS بهبود قابل توجهی پیدا می کنند یا به بهبودی کامل می رسند.
انواع اصلی تحریک مغز چیست؟
• در تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS)، یک یا دو سیم پیچ الکترومغناطیسی قرار داده شده در خارج، پالس های مغناطیسی را برای تولید جریان در بافت عمقی مغز ارسال می کنند که در از بین رفتن افسردگی نقش دارد. پالس های تولید شده از یک نوع و اغلب از همان قدرتی هستند که توسط دستگاه های تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) تولید می شوند. نیازی به بیهوشی نیست و تحریک طی یک سری جلسات در مطب پزشک اعمال می شود. تقریباً 60 درصد از افرادی که از داروهای ضد افسردگی سود نمی برند با درمان TMS بهبود قابل توجهی پیدا می کنند یا به بهبودی کامل می رسند.
• تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (tDCS) یک جریان الکتریکی ضعیف را از طریق یک دستگاه هدست مانند به نقاط مغز از طریق پوست سر اعمال می کند. هدف هدف قرار دادن مدارهای مغزی درگیر در توجه، ادراک، یادگیری و حافظه است که بر خلق و خوی تأثیر می گذارد.
• در تحریک عمیق مغز، که برای افسردگی بسیار مقاوم به درمان اختصاص دارد، یک دستگاه قابل برنامه ریزی خارجی در قفسه سینه کاشته می شود تا سیگنال های الکتریکی را به نقاط مورد نظر در مغز برساند. مانند ضربان ساز برای مغز است.
• تحریک متناوب تتا انفجاری (iTBS) یک شکل غیرتهاجمی از تحریک مغز است که برای استفاده در افسردگی مقاوم به درمان تایید شده است.
چگونه بفهمم کدام درمان برای افسردگی من بهترین است؟
در میان متخصصان اتفاق نظر گسترده ای وجود دارد که افسردگی خفیف به روان درمانی مانند درمان شناختی و رفتاری (CBT) بدون دارو پاسخ می دهد. افسردگی شدیدتر به بهترین وجه به ترکیبی از داروها و روان درمانی پاسخ می دهد. داروهای ضدافسردگی در برابر افسردگی که ماهیت متوسط تا شدید و مزمن دارند، مؤثرترند.
روانپزشکان بالینی که در درمان افسردگی بسیار باتجربه هستند، درک کلی دارند که کدام علائم و کدام دسته از علائم ممکن است به کدام داروهای ضد افسردگی پاسخ دهند. با این حال، بیشتر اوقات، آزمایش یک یا چند عامل برای یافتن مؤثرترین یا ترکیبی از داروها و مؤثرترین دوز با کمترین یا قابل تحمل ترین عوارض جانبی نیاز است.
گاهی اوقات عوارض جانبی – حالت تهوع، افزایش وزن، بی قراری، بی خوابی، از دست دادن میل جنسی، مشکل در رسیدن به ارگاسم – عوامل تعیین کننده در ادامه درمان دارویی هستند. درمان زمانی موفقیت آمیز است که بهبودی کامل علائم وجود داشته باشد و بیماران احساس کنند که می توانند به همان خوبی یا بهتر از قبل از بیماری عمل کنند.
آیا اسکن مغز در تعیین درمان مفید است؟
اسکن مغز در تحقیقات برای شناسایی مناطق مغزی که کلید پردازش محرک های عاطفی و مدارهای ارتباط عصبی تغییر یافته در افسردگی هستند بسیار مفید بوده است. این اطلاعات توسعه و استفاده از انواع مختلف دستگاه‌های تعدیل کننده عصبی را به عنوان درمان هدایت کرده است. همچنین به محققان کمک کرده تا نحوه عملکرد و اثربخشی داروها را در توسعه ارزیابی کنند. همچنین در مطالعات اثربخشی روان درمانی، برای ارزیابی عملکرد مغز قبل و بعد از درمان استفاده می شود.
اما تصویربرداری عصبی در درجه اول یک ابزار تشخیصی و تحقیقاتی و در عین حال پرهزینه است. و در حالی که به شناسایی مدارهای عصبی درگیر در خوشه های مشخصی از علائم افسردگی کمک می کند، چنین استفاده ای برای اهداف تحقیقاتی بسیار مفید است، به طور کلی، اسکن هنوز ویژگی یا ابزار کافی برای شخصی سازی درمان ارائه نمی دهد.
آیا کارهایی وجود دارد که بتوانم به تنهایی برای از بین بردن افسردگی انجام دهم؟
تغییرات سبک زندگی می تواند در دستیابی به تسکین افسردگی بسیار مهم باشد. اصلی ترین عادات سالمی که باید تقویت شود، پرداختن به خواب آشفته است، زیرا خواب برای داشتن احساس خوب بسیار ضروری است و بر هر سیستم بدن و مغز تأثیر می گذارد. ایجاد یک برنامه خواب منظم ضروری است، اگرچه اختلال خواب ممکن است یکی از آخرین علائم افسردگی باشد که به طور کامل برطرف می شود.
الگوهای خواب ثابت به خودی خود تأثیر مثبتی بر متابولیسم بدن دارد و خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را که با افسردگی مرتبط است کاهش می دهد. به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض تجارب غفلت و سوء استفاده نیز مهم است. فعال سازی رفتاری یک منبع ثابت شده برای تسکین افسردگی است، و در حالی که یک درمانگر می تواند کمک کند، بیماران می توانند به تنهایی آن را عملی کنند.
افسردگی باعث تعطیلی افراد می شود. آنها علاقه خود را به انجام کارها از دست می دهند و دنیای آنها منقبض می شود و آنها را از منابع مورد نیاز تحریک و لذت محروم می کند. بنابراین، انجام کارها – حتی زمانی که خلاف غرایز باشد – در سطوح مختلف مزایایی به همراه دارد. برای مثال، حفظ تماس اجتماعی منبع اصلی تسکین است. از نظر فیزیولوژیکی، با تعدیل واکنش استرس، عمل می کند و با ایجاد منبع لذت، با تیرگی افسردگی مقابله می کند.
درباره ی افسردگی
یادداشتی از فاطمه حیدری
بهترین راه برای کمک به فردی که افسردگی دارد چیست؟
بهترین راه برای کمک به فردی که افسرده است این است که او را برای درمان نزد یک درمانگر ببرید. راه های بسیار دیگری برای کمک وجود دارد. یکی این است که بی سر و صدا به انجام کارهای روزمره زندگی که معمولاً برای فرد مبتلا به افسردگی طاقت فرسا به نظر می رسد، بپردازید.
از آنجایی که افسردگی را می توان به عنوان تعطیلی رفتاری در نظر گرفت، فعال سازی رفتاری مهم است، حتی اگر این اختلال انگیزه را از بین ببرد. برای حمایت از فعالیت منظم، بهتر از یادآوری ورزش کردن به کسی، دادن یک ژاکت به او و بیرون بردن او برای پیاده روی است. ورزش، نور خورشید و همراهی همگی اثرات ضد افسردگی دارند. تغییر چشم انداز هم همینطور. ایجاد برنامه های روتین مانند زمان خواب منظم مفید است. همچنین حفظ ارتباط اجتماعی منظم با فردی که افسرده است مهم است.
موثرترین درمان های طبیعی برای افسردگی چیست؟
مطالعات به طور مداوم نشان می دهد که رژیم غذایی ضد التهابی و متابولیکی عملکردی، ورزش منظم، قرار گرفتن در معرض نور خورشید، حمایت اجتماعی و همراهی، خواب و رابطه جنسی بر علائم افسردگی تأثیر دارند. همه روش‌های کم‌هزینه و غیرتهاجمی برای تسکین هستند که نیازی به نسخه ندارند. همه در واقع به رفاه عمومی همه مردم در هر زمان کمک می کنند.
در مطالعات علمی متعدد، رژیم غذایی سالم حاوی مجموعه‌ای از ترکیبات ضد التهابی که معمولاً در میوه‌ها، سبزیجات و ماهی‌های چرب یافت می‌شود، با نرخ پایین‌تر افسردگی مرتبط است. علاوه بر این، مطالعات نشان می دهد که بیماران افسرده که به طور تصادفی به رژیم غذایی با کربوهیدرات، قند و گوشت های فرآوری شده کاهش یافته اختصاص داده شده اند، علائم کمتری را نسبت به افرادی که رژیم غذایی استاندارد غربی مصرف می کنند، گزارش می کنند. به یاد داشته باشید، افسردگی متابولیسم اولیه بدن را مختل می کند.
فعال سازی رفتاری نوعی درمان است که نیازی به محدود شدن به درمانگران ندارد: این شامل مقابله با اثرات افسردگی با تشویق بیماران به انتخاب و شرکت در فعالیت های پاداش دهنده است که لذت لازم را به زندگی می بخشد. آواز خواندن در گروه کر برای تقویت سلامت روان شناخته شده است. هم آواز خواندن و هم اجتماعی شدن بر واکنش سیستم عصبی خودمختار به استرس تأثیر می گذارد. مشارکت مذهبی یکی دیگر از عوامل استرس زا ثابت شده است.
چرا ورزش در درمان افسردگی مهم است؟
ورزش یکی از مؤثرترین راه‌ها برای شروع سریع نوروپلاستیسیته – راه خروج از افسردگی است. مطالعات متعدد نشان می‌دهد که انجام فعالیت‌های ساده مانند پیاده‌روی، فوراً رشد اتصالات سلول‌های عصبی جدید را تحریک می‌کند، که پایه و اساس انعطاف‌پذیری عصبی است.
به نظر می‌رسد که ورزش به‌ویژه باعث افزایش انعطاف‌پذیری عصبی در هیپوکامپ، مرکز یادگیری و حافظه و ناحیه‌ای از مغز که به‌ویژه در برابر اثرات مخرب استرس آسیب‌پذیر است، می‌کند. علاوه بر این، تمرینات با وزنه یا ورزش مقاومتی نشان داده است که قدرت سیگنال دهی سلول های عصبی را افزایش می دهد.
چه مقدار فعالیت بدنی برای جلوگیری از افسردگی توصیه می شود؟
درگیر شدن در هر شکلی از ورزش، حس کنترل بر زندگی را به فرد باز می گرداند. مطالعات نشان می دهد که حتی 15 دقیقه فعالیت بدنی روزانه – به ویژه در بعد از ظهر – می تواند تأثیرات مفیدی بر خلق و خو، انرژی و خواب داشته باشد. در یک مطالعه بزرگ روی نزدیک به 34000 بزرگسال که طی 11 سال پیگیری شد، مشخص شد که حداقل یک ساعت فعالیت بدنی در هفته از 12 درصد از موارد مورد انتظار افسردگی در آینده جلوگیری می کند.
مطالعات دیگر نشان می دهد که ورزش حتی در افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد افسردگی هستند، یک اقدام پیشگیرانه موثر است. از آنجایی که افسردگی انگیزه و انرژی افراد را تضعیف می‌کند، متخصصان تاکید می‌کنند که مهم است که از جایی شروع کنیم – انجام هر کاری بهتر از انجام ندادن هیچ کاری است – و شروع کوچک، با چند دقیقه پیاده‌روی شروع شود.
